Nu Teun getrouwd is moet ik op zoek naar een andere reismaat. Of alleen op vakantie gaan. Na wat speurwerk op het internet voor actieve vakanties houd ik een tweetal opties over: Tasmanië of Japan. Aangezien ik al op Tasmanië ben geweest valt de keuze op een cultuur- en wandelreis door Japan. Het is een groepsreis georganiseerd door SNP, een reisorganisatie waar ik nog geen ervaring mee heb maar ik hoor om mij heen wel veel positieve verhalen.

Nu de keuze op Japan is gevallen, is het volgende punt de reisperiode. In het voorjaar kun je genieten van de kersenbloesems en in het najaar van de herfstkleuren. Aangezien op het moment van boeken het voorjaar al vol zit, ga ik maar voor de late najaarsreis. Hierbij heb je de meeste kans om te genieten van de herfstkleuren en er is nog volop plek.

Spoelen we door naar vandaag en dan sta ik met ingepakte tassen te wachten op Ron voor het ritje naar Schiphol. Dit voelt als vanouds maar het is toch raar dat Teun niet op Schiphol staat te wachten om dan samen op pad te gaan. De rit naar Schiphol gaat voorspoedig en Ron zet me af voor de vertrekhal waar we afscheid van elkaar nemen. De formaliteiten zijn ook snel gedaan en dan is het wachten tot iedereen het vliegtuig in mag.

Mooi op tijd wordt er omgeroepen dat er gestart gaat worden met het instappen. Als economy class aan de beurt is, vormt zich een nette rij en je ziet niemand voordringen. Dat moet je de Japanners toch nageven. Het is een Boeing 777-300 en is toch wel een van de grotere toestellen waarin ik heb gevlogen. Ik zit op rij 37 maar de laatste rij is ergens in de 60.

We stijgen op tijd op en de verwachte vluchtduur is iets meer als tien uur wat betekend dat we dan iets eerder in Tokyo zullen landen. Tijdens de vlucht is het behoorlijk rustig. Geen schreeuwende baby’s, geen vervelende turbulentie, eten met toch nog een beetje smaak maar al met al duurt het toch altijd veel te lang voordat het vliegtuig weer is geland.

En natuurlijk hebben we ook in Tokyo de polderbaan te pakken dus na het landen duurt het toch nog ruim een kwartier voordat we bij de gate zijn. Het uitstappen gaat ook behoorlijk vlot, net als de immigratie. Bij het afhalen van de bagage liggen al snel de eerste koffers op de band maar helaas niet die van mij. Pas wanneer de meeste andere passagiers al weg zijn, komt m’n tas er ook aan. Daarna door de douane waar ik ook weer de verkeerde rij kies. Maar ik ben gelukkig niet de laatste van onze groep die zich meldt bij de reisleider.

Laat de vakantie maar beginnen!